Słowo na Niedzielę
11.09.2022 r. XXIV Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Wj 32, 7-11. 13-14,
Ps 51 (50), 3-4. 12-13. 17 i 19, 1 Tm 1, 12-17
Łk 15, 1-10 - krótsza
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie
przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to
szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i
jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
«Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z
nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za
zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i
wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną,
bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie
radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu
dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm,
zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka
starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i
mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”.
Tak samo, powiadam wam, radość nastaje wśród
aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika, który się nawraca».
Komentarz
Poszukiwanie człowieka
Piętnasty rozdział Ewangelii według św. Łukasza to naprawdę epicentrum nauczania Jezusa Chrystusa. Przypowieść o miłosiernym Bogu i dwóch marnotrawnych synach poprzedzona została dwoma opowieściami. W pierwszej zagubiona owca ucieka daleko od domu i trzeba jej tam szukać. W drugiej zagubiona drachma zgubiła się w środku, nie ma sensu wychodzić na zewnątrz, by jej szukać. Młodszy syn ucieka w dalekie krainy, starszy pozostaje w domu, lecz jest tak samo zgubiony. Młodszy to owca, starszy to drachma. Wszystkie trzy przypowieści kończą się ucztą. Odnalezienie samego siebie w tym potrójnym tekście nie stanowi żadnego problemu.
04.09.2022 r.XXIII Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Mdr 9, 13-18, Ps
90 (89), 3-4. 5-6. 12-13. 14 i 17, Flm 9b-10. 12-17
Flm 9b-10. 12-17
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Wielkie tłumy szły z Jezusem. On odwrócił się i rzekł do
nich: «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki,
żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim
uczniem. Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim
uczniem.
Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza
wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby położył fundament, a nie
zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: „Ten człowiek
zaczął budować, a nie zdołał wykończyć”.
Albo jaki król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie
wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu,
który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia
poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju.
Tak więc nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może
być moim uczniem».
Komentarz
Bardziej kochać Boga
Kluczem do zrozumienia dzisiejszych słów Jezusa jest
słowo bardziej. Bardziej miłować. Wynika z nich wyraźnie, że wezwani jesteśmy
do tego, by kochać ojca i matkę, żonę i dzieci, braci i siostry, chodzi jednak
o to, by zawsze bardziej kochać Chrystusa. To znaczy: nie złamać pierwszego
przykazania. Nie uczynić sobie z najbliższych bożka, który przysłoni nam Boga
prawdziwego. Bardziej miłować Chrystusa to także jedyna recepta na prawdziwą,
wierną, mądrą, dającą wolność miłość wobec najbliższych. Jeżeli nie będziemy
bardziej kochać Boga, to nasza miłość do ludzi łatwo przerodzi się w egoizm,
zawłaszczanie, krzywdę. Owo kochanie Boga bardziej jest więc jedynym gwarantem
prawdziwej miłości wobec tych, których chcemy kochać pięknie tu, na ziemi.
21.08. 2022 r. XXI Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Iz 66, 18-21, Ps 117
(116), 1b-2, Hbr 12, 5-7. 11-13
Łk 13, 22-30
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przemierzał miasta i
wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam
wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi
zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać:
„Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy
zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych
nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie
wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i
zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków
w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i
zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą
ostatnimi».
Komentarz
14.08.2022 r. XX Niedziela Zwykła
Liturgia Słowa:
Jr 38, 4-6. 8-10 , Ps 40
(39), 2-3. 4. 18, Hbr 12, 1-4
Komentarz
07.08.2022 r. XIX Niedziela Zwwykła
Liturgia Słowa:
Mdr 18, 6-9 , Ps 33
(32), 1 i 12. 18-19. 20 i 22, Hbr 11, 1-2. 8-19 - dłuższe
Łk 12, 35-40 - krótsza
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni
do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz
otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan
zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i
każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy
o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.
A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma
złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż
o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Komentarz
„Nie bój się, mała trzódko”
Już w pierwszym zdaniu dzisiejszej Ewangelii otrzymujemy słowa, od
których powinny stopnieć nasze serca: Nie bój się, mała trzódko! To
rzeczywiście słowa pełne czułości, bardzo bezpośrednie i serdeczne. A po nich
następuje wspaniała obietnica, która powinna głęboko nas uwalniać: Spodobało
się waszemu Ojcu dać wam królestwo. Mała trzódka – to opis naszej aktualnej
sytuacji. Jesteśmy bezbronni i zagubieni, bardzo potrzebujemy pomocy,
potrzebujemy pasterza. Obietnica królestwa to opis tego, co stanie się w przyszłości.
Zagubione owce staną się właścicielami królestwa, właścicielami nieba,
zasiadającymi na tronie wraz z wszechmogącym Bogiem. Taka rewolucja w naszym
statusie dokonać się może tylko w woli Bożej. Sami nie jesteśmy w stanie
przenieść się z poziomu okruchów zagubionych w kosmosie na poziom istot
niebiańskich, królujących wraz z Bogiem. Dlatego to musi być dar. Oto czuły i
serdeczny Bóg, wypowiadający piękne słowa: Nie bój się, mała trzódko, będący
jednocześnie wszechmocnym Panem kosmosu, gotowy jest podzielić się z nami swoim
królestwem. To paradoks, który kontemplować można tylko na kolanach.