Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.

 Komentarz

Człowiek w swoich poszukiwaniach, zwłaszcza tych naukowych, stawia pytanie o początek ludzkości i świata. Wielu z nas interesuje się archeologią czy też genealogią. W poszukiwaniach na temat dziejów własnej rodziny trzeba sięgnąć wstecz, głębiej, do dziadków, pradziadków, praprzodków. Człowiek wiary, sięgając do początków, tak naprawdę sięga nie tylko głębiej, ale przede wszystkim wyżej – aż do Boga. „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga – i Bogiem było Słowo (...). Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”. Słowa dzisiejszej Ewangelii mówią o tym, że wszelki początek jest w Bogu i że Bóg jest pośród nas. Mówią o Bożej miłości. Ja żyję i jestem. Miałem swój własny początek, bo Bóg tego chciał. Jestem Jego stworzeniem, któremu okazuje ogrom swojej miłości.

Dziękuję Ci, Boże, że zechciałeś, abym zaistniał. Dziękuję za każdy dzień mojego życia.

Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak jest napisane u proroka Izajasza:
«Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.
Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym». 

Komentarz

Odwaga nawrócenia

Jan przygotowuje drogę Jezusowi. Jest głosem Słowa. Jan zanurza w wodzie, podczas gdy Jezus zanurza w miłości Ducha Świętego. Jan, stając się drogą dla Jezusa, zaprasza innych: „Przygotujcie drogę Pana!”. Autentyzmem jego życia z Bogiem pociągnął wielu do przemiany życia. Także my, podejmując osobisty trud nawrócenia i przemiany naszego życia, stajemy się inspiracją dla innych. Pokazujemy, że zmiana jest możliwa, że warto żyć według wartości ewangelicznych. Żyjąc blisko Boga, można być człowiekiem wiernym, dobrym, prawdziwym, a także radosnym, wolnym, szczęśliwym i spełnionym.